Nieuwe site is online: Blog is verhuisd!

Mijn nieuwe website, inclusief blog, staat nu online op www.mischaselis.com 

Value based healthcare versus op waarden gebaseerde gezondheidszorg

In de gezondheidszorg zijn twee tegengestelde ontwikkelingen.

 

Value based healthcare (VBHC) is bedacht door een econoom en wordt strategisch ingevoerd door overheid en zorgbestuurders, voordat dokters bewust zijn en zonder bewijs, terwijl de samenleving vraagt om menselijke waarden en wel bewezen is dat de administratie toeneemt. VBHC wordt vermarkt met als doel lagere zorgkosten, maar is een verdienmodel van externen. Vergelijk het met het EPD dat wordt vermarkt met als doel lagere zorgkosten, maar waar de CEO en aandeelhouders van het EPD aan verdienen, terwijl het de ziekenhuizen te veel geld en de dokters te veel energie kost. Wij kennen de relatie tussen de hersenen en de menselijke geest niet. In de GGZ kunnen wij classificeren en in een zorgpad symptomen meetbaar verminderen, maar zonder recht te doen aan waar de patient aan lijdt, noch dat lijden verminderen. Schaars is niet geld, maar aandacht.

 

De tegengestelde ontwikkeling wil van de gezondheidszorg, in tijden van marktwerking en de technologische revolutie, weer het menselijke gebeuren maken dat het is. De ziekte kan niet afgesneden worden van de patient en de behandeling niet van de dokter en het is wel bewezen dat een behandeling in een warme relatie effectiever is. Een diagnostische vragenlijst en een behandeling volgens richtlijn zijn waardeloos zonder klinische ervaring. Een op waarden gebaseerde gezondheidszorg zal de patient effectiever behandelen voor minder kosten zonder de dokters en verpleegkundigen een burnout te geven.

 

Omdat het menselijke werk van verpleegkundigen niet wordt gewaardeerd, willen zij nu ook leiders en wetenschappers worden, terwijl de patienten vragen om menselijkheid van de dokters.

 

BigTech kan geen winst maken met menselijke relaties, maar een leider durft te kiezen voor het vergroten van de aanwezigheid van de dokter en verpleegkundige bij de patient. Een leider investeert in mensen voor materie. Het resultaat van VBHC zal het tegenovergestelde zijn. Waarde wordt gecreeerd in de spreekkamer, niet door Harvard Business School, noch inkoopvoorwaarden van zorgverzekeraars.

 

De op waarden gebaseerde alternatieven zijn er al. Positieve gezondheid, in Maastricht de nieuwe GGZ (Jim van Os), Redesigning Psychiatry (David van den Berg), in Epen en Driebergen U-center en Henry Mintzbergs Managing the Myths of Healthcare, Bridging the separations between care, cure, control, and community.

Mijn advies aan de Nederlandse gezondheidszorg is om afstand te doen van VBHC.

 

Innovation is a double-edged sword

Alles wat gedigitaliseerd kan worden, zal gedigitaliseerd worden. Een revolutie die door de mens begonnen is, maar niet meer door de mens gecontroleerd kan worden. Voor- en tegenstanders zijn gelovigen die met goede argumenten en harde data meer volgelingen proberen te krijgen, maar bewijzen kunnen zij het niet. Wie slim is met cijfers, zet ze naar de hand van zijn eigen waarheid. Technologie is neutraal en leeg, totdat de mens ze vult. De vraag is waarmee.

 

Vanuit evolutionair perspectief is de mensheid gegroeid, maar het individuele lijden niet verminderd. Er is geen reden om aan te nemen dat de door technologie verbeterde, geblendde en vervangen mens gelukkiger zal zijn.

 

De mens denkt te positief over zichzelf. Wij geloven in onszelf en het goede, maar wij worden geleid door ons onbewuste. Tot op de dag van vandaag vechten twee geloven voor hun gelijk ten koste van de ander en wint geld van beiden. Wat wij denken dat het goede is, is cultureel bepaald. Het goede zal geboren moeten worden vanuit een nieuw eenheidsbewustzijn. Door verlies en lijden kunnen mensen zich bewust worden van hun schaduwkant en er voor kiezen daar niet naar te handelen. De mensen die willen en kunnen handelen vanuit dat eenheidsbewustzijn zijn de leiders van de nieuwe wereld. Voor het eerst sinds het bestaan van de mensheid kan de transformatie van money naar moraliteit gemaakt worden.

 

Een goed voorbeeld zijn elektronische patientendossiers. Een bedrijf als Epic wordt rijk door het vermarkten van het geloof dat hun EPD zich terugbetaald door veel lagere administratiekosten. Daar is echter geen enkel bewijs voor. Hun lobby is voor financieel gewin, niet voor maatschappelijke belang. Ik zou niet terugwillen naar een papieren dossier, maar het EPD kost mij veel meer tijd en lijkt een onverzadigbaar monster dat steeds meer data nodig heeft om voor mij te kunnen blijven werken.

 

Symptomen van de oude wereld zien wij als Ralph Hamers drie miljoen euro salaris krijgt. Als de why hiervan marktconformiteit is, is het dan geen tijd om de markt in te ruilen voor moraliteit? Er is geen enkel bewijs dat een hoger salaris leidt tot betere bedrijfseconomische resultaten. Ik geloof dat een CEO die werkt vanuit purpose in plaats van voor salaris succesvoller is.

 

Canada is de mondiale leider om van de technologische revolutie en ethische te maken. Eenheidsbewustzijn is daar al meer aanwezig in de samenleving. Dat is terug te zien in de medisch specialisten die deze week opriepen om hun salaris niet te verhogen, maar te verlagen, zodat het geld eerlijker verdeeld kan worden over alle professionals die voor patienten zorgen.

 

Het wordt het mooist verwoordt door Yuval Noah Harari in de Financial Times:

It is unlikely that anybody will put this genie back in the bottle and throw the technology away – especially given the stunning potential health benefits that digital medicine can offer. As so often, innovation is a double-edged sword. Our biggest modern blessings are also potentially dangerous curses – and never more so than when wrapped up in the cultural label of “doing good.”

 

De wereld heeft een kritieke massa aan bewustzijn nodig. En ik heb hoop.

De zorg moet geen fabriek worden, maar zijn hart terugkrijgen

De relatie tussen dokter en patient vindt plaats op meerdere niveaus. Cognitief luistert de dokter naar wat de patient zegt. Emotioneel voelt hij wat de patient voelt. Het focussen van de onrustige geest op de individuele patient geeft hem mentale rust. Maar voelen wat de patient voelt, kost hem energie. Voor goede diagnostiek en behandeling is de integratie van beiden nodig. Om beiden goed te kunnen, moet de dokter ontspannen zijn. Onder invloed van stress kan een dokter slechter denken en niet meer voelen. Een dokter zorgt voor de patient. Het gezondheidszorgsysteem hoort voor de dokter te zorgen. Als het systeem de dokter stress geeft, gaat dat ten koste van de patient.

 

En het huidige systeem geeft de dokter veel stress. Het vraagt de dokter meer en beter werk te doen in minder tijd, waarbij met “beter” activiteiten worden bedoeld die de aandacht van de dokter bij de patient weghalen. Om geen burnout te krijgen, gaan dokters zich beschermen door van hun werk een inhoudelijk en technisch vak te maken in plaats van een relationeel proces. De winnaars zijn de dokters die dat kunnen. De verliezers zijn de dokter van wie hun werk afhankelijk is van een goede relatie. De kosten zijn hoog. Een epidemie van burnout onder dokters en een explosieve toename van zorgkosten. Door ziekteverzuim lekt jaarlijks een half miljard euro weg uit de zorg. Emoties voelen en verwerken kost tijd en houdt zich niet aan een strakke tijdsplanning. Het gepraat over human resources en produktie geeft de devaluatie van de menselijkheid van dokter en patient in het huidige systeem weer.

 

Professionals scoren qua persoonlijkheid bovengemiddeld op het gebied van compassie. Bestuurders scoren bovengemiddeld op het gebied van eigenbelang, vertaald naar bedrijfseconomisch succes. De prijs van evolutionaire groei is een toename van individueel lijden en 70.000 jaar geleden was het al bewezen dat de samenleving van groei naar welzijn moet bewegen (Yuval Noah Harari). De nieuwe bestuurders zijn zich bewust dat zij niet werkelijk succesvol zijn als het systeem faalt en kennen de kunst van verbindend gezag.

 

Geneeskunde in een menselijke relatie is geneeskunst. Het doel van de geneeskunde is behandelen, maar de purpose van geneeskunst is het verminderen van lijden. Patienten hebben dokters nodig die dat willen en kunnen. Dokters hebben een systeem nodig dat vertrouwt en ruimte geeft, waarin zij zich veilig en gesteund voelen. Gezondheidszorg is onzeker als het leven. De dokter kan de patient geen zekerheid geven, maar kan hem wel niet alleen laten met zijn onzekerheid. De bestuurder kan de dokter geen zekerheid geven, maar kan hem wel niet alleen laten met zijn onzekerheid. Kwaliteit voor patienten, gezonde dokters en lagere zorgkosten zullen het gevolg zijn. De zorg moet geen fabriek worden, maar zijn hart terugkrijgen.

Over de gezondheidszorg…

Als wij de media mogen geloven, is de gezondheidszorg te duur en iedereen op wie bezuinigt wordt, zoekt de media om te zeggen dat dat niet kan. Onder stress gaan wij de ander als de schuldige aanwijzen. Maar patienten, dokters, ziekenhuizen zijn niet met elkaar in competitie, maar een systeem en het geld zal eerlijk verdeeld moeten worden. Het is moeilijk om het geld eerlijk te verdelen, maar het is makkelijk om het geld minder oneerlijk te verdelen. Oncode, Big Pharma, Big Tobacco maken ongelijkheid groter op een manier die anderen beter onder woorden kunnen brengen dan ik. Met betrekking tot technologie zullen wij ons meer moeten laten leiden door wat wij nodig hebben dan door wat kan. Als de iPhone 5 goed genoeg werkt, hoeven wij nu geen geld uit te geven aan de iPhone10, hoe mooi die ook is. Nieuw is sexy, maar het is onvolwassen om ons daar door te laten leiden. Een bedrijf als Philips kan de mooiste mission statements schrijven, maar hun mission statement is winst maken, ook als dat ten koste gaat van anderen. Sexy is ook de superspecialisatie, maar hoe gespecialiseerder de dokter hoe minder oog voor de hele mens, zijn systeem en zijn rol in de samenleving.

 

Om de gezondheidszorg beter te maken, zullen wij moeten handelen vanuit het geloof dat wij een zijn en de oplossing niet de oplossing van de een ten koste van de ander is. Wij zullen allemaal het kind van de rekening zijn als wij de huidige geldstromen niet in het licht brengen en keuzes gaan maken op basis van die verbondenheid. Het neoliberalisme heeft zelfs op het niveau van patienten en dokters winnaars en verliezers gecreeerd. De psychiatrische patient is een verliezer ten opzichte van de somatische patient en het kind met een psychiatrische ziekte is de verliezer in de GGZ. Natuurlijk hebben patienten hun eigen verantwoordelijkheid, maar onze belastbaarheid is niet gelijk en grotendeels bepaald door factoren waarop wij nooit invloed hadden. Winnaars denken onjuist dat zij hun succes aan zichzelf te danken hebben. Verliezers worden zich bewust van deze bepalende factoren.

 

Als de verliezers van het huidige systeem daar de schuld van krijgen en alleen gelaten worden, zal hun boosheid en verzet toenemen. Leiderschap vergroot de aanwezigheid van de dokter bij de patient en verkleint de verschillen tussen de patienten. Gevaarlijk is de framing van het foute als het goede. Value based healthcare wordt geframed als kwaliteit, maar zal de afstand tussen de dokter en de patient en de verschillen tussen de patienten vergroten. Maar het wordt wel al als parallel proces en zonder evidence ingevoerd door economen, bewindslieden en zorgbestuurders. En ik denk dat consultants daar goed aan kunnen gaan verdienen. Ik behandel patienten die niet gemeten beter worden, maar voor wie ik veel kan betekenen, naast de gezondheid van hun systeem en het functioneren van onze samenleving. Geld stroomt ook naar Shared decision making, maar het gevolg zal hetzelfde zijn. Ik kan alles delen wat ik weet over antidepressiva met mijn depressieve patient, maar het zal onduidelijk zijn welk medicijn het eerste te starten. Wat fijn dan als een dokter al vaak een medicijn heeft voorgeschreven met effect en zonder ernstige bijwerkingen. Werken in de gezondheidszorg is werken met de onzekerheid die het leven is. Het willen verminderen van risico’s tot nul komt door onwetendheid, maar beschadigt het vertrouwen in elkaar dat juist zo nodig is.

 

Ik geloof in values based healthcare. Gezondheid en ziekte zijn geen verdienmodel, een patient is geen klant en een ziekenhuis geen bedrijf. Een gezond systeem is gebaseerd op menselijke waarden en solidariteit. Hulde aan de dokters en verpleegkundigen die in een ziek systeem menselijk zorg blijven leveren.

Shared decision making of samen beslissen

In het redactioneel van Yvo Smulders (NTvG 09-03-2017) herken ik dat shared decision-making goed klinkt, maar niet-pluis voelt. Samen beslissen was een onbewuste bekwaamheid geworden. Geneeskunde is een wetenschap over mensen. De kosten van de gezondheidszorg zijn te hoog en de economie, een wetenschap over geld werd om hulp gevraagd. De economie bedacht shared decision-making als tool om de zorg goedkoper te maken en de gemeten kwaliteit te verbeteren. Gemeten kwaliteit is echter niet hetzelfde als kwaliteit. En ervaren kwaliteit door mensen houdt zich niet aan de gemeten wetten van de economie. Integendeel, hoe meer geld en tijd geinvesteerd wordt in tools als shared decision-making hoe minder en tijd en geld overblijft voor menselijke waarden in de zorg. Werkelijke kwaliteit vindt plaats in een veilige dokter-patient-relatie. The patient doesn’t care what the doctor knows, unless he knows that the doctor cares. Economische ideeen zijn niet fout, maar moeten de menselijke maat in de zorg dienen. Nu is er sprake van twee gescheiden mindsets, die steeds verder van elkaar verwijderd raken. Door de focus op kosten wordt de kwaliteit minder. Door de focus op kwaliteit worden de kosten minder. Een patient is geen klant die de beste zorg wil kopen, maar een mens in nood die afhankelijk is van een ander voor de best mogelijke zorg. Autonomie is goed, maar overgewaardeerd. Een mens in nood is bang en bang zijn verstoort het denken. Heeft de bange mens dan behoefte aan meer informatie voor het overbelaste brein of aan een dokter die ontspanning en vertrouwen kan geven. Ik vergeet nooit de patient die goed geinformeerd een interventie onderging met een risico van 10%, het risico kreeg en een klacht indiende omdat het risico voor hem 100% was. Als dokter heb je kennis en ga je voelen wanneer en hoe je die in de relatie met de individuele patient inbrengt. Te doen heb ik met de dokter die in iedere patient een potentiele klacht ziet. Zo heb ik ook te doen met de patient die in iedere dokter een potentiele egoist ziet. De wereld zien vanuit vertrouwen of wantrouwen heeft meer te maken met de mens die ziet dan met de wereld die gezien wordt. En in het kader van samen beslissen: luisteren wij naar de ouderen “die de SEH overspoelen”, maar die liever met een mantelzorger op 1 dag alle diagnostiek komen doen poliklinisch, ware het niet dat hun frailty uit de kosten-effectieve gezondheidszorg wegbezuinigd is.

MMeditation 1 september 2017

In a relationship needs can be opposite. In modern relationships men and women are equals in making money and raising kids, but have lost touch with their nature of opposite polarities. The future asks to transform our relationships in being equal, but of opposite natures.

Loneliness is the path of one at the cost of another. To bring our paths together we have to feel into our common humanity. Every path is different, but at the core of every human being is suffering. Exclusion is an incapacity to connect with our common pain. Human, but wounding behaviour. Every heart wants to play together. The challenge is to build bridges.

Only in a bridged relationship, only in an inclusive society, woman will find her way back to her divine nature. Her relaxation will open her body in a full expression of who she is, coming alive and radiating. She will invite trust and desire instead of a pushing away. This will go hand in hand with the creating of succes in the outer world, flowing back to surrender with her sacred other. The one for whom she is irresistable, while unattainable for every other. Beyond fear and hurt the whole body is offered in devotion. She will soothe, comfort and anoint all of the masculine’s wounds, physical, psychological, emotional, and spiritual, loving him back into wholeness.

Womans nature is open and receiving and mans nature moves his way through the fire into her void.

We can see the same development in society, from a traditional, to an equal, to an equal of opposite natures, a society where men and women live in harmony with their energies as one. A society diverse and inclusive. Where leadership is balanced. Where healthcare is gendersensitive. Only this higher consciousness kind of society can tackle the modern world problems from a lower vibration. Genderneutrality is the wrong answer. The becoming of one of the masculine and feminine energies the solution.

I am building my bridge halfway. Wil you meet me there?

Value burnout healthcare

Zonder emotionele verbondenheid geen burnout. Een dokter met een burnout is over zijn grenzen gegaan voor zijn werk, waarmee hij emotioneel verbonden is. Hard werken is niet gevaarlijk, zolang de relatie met het werk een veilige is. Bij iemand zonder burnout kan er sprake zijn van nooit uit de comfortzone komen, danwel de afwezigheid van een emotionele verbinding. Om dan geen boreout te krijgen, zullen prikkels op een andere manier verkregen moeten worden, een manier die ten koste kan gaan van anderen in plaats van zelf.

 

Elf jaar geleden bedacht Michael Porter value based healthcare, een op economische competitie en winst gebaseerde gezondheidszorg voor leidinggevenden. Follow the money wie rijker wordt van de winst, want dat is minder transparant. Recent verscheen Henry Mintzbergs kritiek en alternatief voor leidinggeven aan een verbonden en gebalanceerde gezondheidszorg voor healthcare professionals.

 

Value based healthcare is gerelateerd aan burnout in dokters. Om burnout te verminderen, pleit ik voor een values based healthcare. Zorg die geleverd wordt in de dokter-patient-relatie en gebaseerd is op universele menselijke waarden van niet-oordelen, geduld, een open geest, vertrouwen, niet-streven en acceptatie.

 

Het zijn de dokters die de hoogste scholing hebben genoten op het gebied van de gezondheidszorg en dat is niet los te zien van hoe die gemanaged moet worden. Ik ken geen dokters die niet de dialoog aan willen gaan over de kosten. Maar in plaats van te luisteren naar de dokters, worden er voor meer geld externe consultants ingevlogen.

 

Geld verdienen ten koste van anderen hoort niet thuis in de gezondheidszorg, die behoort te voorzien in basale menselijke behoeften.

 

Verzet van artsen tegen loondienst heeft minder te maken met inkomen dan met het verlies van de professionele autonomie.

 

Bij focus op kosten is er verlies van menselijke waarden. Bij focus op menselijke waarden gaan de kosten omlaag.

 

Van oudsher was succes van rationele mannen ten koste van emotionele vrouwen. De moderne leiders zijn vrouwen die hun emoties onder controle hebben en mannen die hun emoties kunnen tonen. Op weg naar een gezondheidszorg, waarin hart en hoofd in harmonie zijn.

MMeditation December 13, 2016

I feel sad for my children that I have brought them into this world. I feel sad for the innocent core of all children in this not-so-perfect world. I feel sad for all adults whose innocent inner child can no longer be seen on the outside.

I am not a perfect parent. And even when I was, I wouldn’t be able to keep the world away from them. Being gifted with children can be one of our lives most heartbreaking and heartopening experiences. Never are we more motivated to better than when loved unconditionally by another’s inner child. It is in their presence that we are able to come into contact with our own inner child again, and become aware of what we have lost since then.

I am grateful that in my training to become a psychotherapist I learned about “the good enough parent.” In their need for survival it is part of the child’s normal development to be narcissistic. How could he otherwise stay alive? Necessary for a healthy personality the child has to be frustrated, and to learn to tolerate frustration. We all know adults who think they are entitled, and what their effect on their surroundings can be.

I don’t have the power to make the world a better place. The best I can do, is to love them the way they are, so that they can develop into open-hearted and open-minded people, that when life strikes, they are able to react with love and strength. Their best protection is their own core. Then they will be ready to use adversity for experience, to learn, to grow, and then, to help.

Comfort, I teach them, in the midst of catastrophe, is found in the focus on the ones that help. I hope I am a helper. I hope they will become helpers too.

MMeditation December 6, 2016

I am tired. Fatigue is prevalent in modern society, where we find it difficult to live balanced lives: it is easier to feed our body too much unhealthy food, to live out of sync with nature’s rhythm’s, to have too much stress.

 

My sister recently gave birth to a baby boy. And, after having 3 children myself, again I was amazed at how perfectly happy he is able to be, unaware of what is going on outside his little life. Every eye contact, every new experience, makes him glow. I forgot about fatigue because of an absence of joy.

 

Joy is our nature. Unfortunately, growing up we gain all these thoughts, and concepts, and schema’s about what is, getting us out of sync with what actually is.

 

So I started tot hink about what gave me joy, as a child, and later in life. And that were actually the moments that I could either indulge myself in a nex experience, or the moments when my body, mind, and heart were aligned with those of another. The moments when one plus one equals one. The moments I was closest to Source, I entered the flow.

 

When we cannot regain joy after loss, it is our unconscious and automatic negative thoughts about the loss that keep us imprisoned. The body naturally will recuperate, unless the thoughts keep feeding it negativity.

 

As a psychiatrist it is rewarding work when we can make the unconscious negative thoughts conscious, and together examine their truth with an open mind, a child’s beginner’s mind. It is ego’s arrogance to think that one has no unconscious negative thoughts or that this work can be done alone.

 

Happiness is not a perfect life. Happiness is being together in our imperfect lives.

 

You have free will. Do you choose a fixed mindset, sabotaging your joy, or a growth mindet, coming closer and closer to home again.